Verlies na 12 weken

Het verlies van een kind is vaak een van de meest ingrijpende verliezen die je kunt meemaken, ook als het tijdens de zwangerschap of rondom de geboorte gebeurt. Het verdriet om het overleden kind is eindeloos groot. Alle toekomstverwachtingen zijn plotseling verloren.

Het ouderschap begint vaak al vóór de zwangerschap, hier praten en fantaseren twee mensen over hoe hun leven straks zal veranderen. Echoscopisch onderzoek maakt het kind soms al zeer vroeg in de zwangerschap zichtbaar. Zo ontstaat al snel een band tussen de toekomstige ouders en de baby.

De meest gehoorde reactie van ouders wanneer zij te horen krijgen dat hun kind overleden is of een ernstige afwijking heeft, is: ‘Dat kan niet waar zijn!’, ‘Dat overkomt óns toch niet?’ Ouders willen en kunnen zich niet realiseren dat dit kind niet meer leeft, niet levensvatbaar is of een zeer ernstige afwijking heeft. Dit gevoel van ongeloof en ontkenning, dat nogal eens gepaard gaat met een gevoel van grote leegte, duurt meestal kort maar kan ook dagen of weken blijven bestaan.

Ouders zoeken vaak een schuldige voor de dood van hun kind. Dat kan om het even wie zijn: de arts, de verloskundige, hun partner, de werkgever, maar ook het kind of zijzelf. Ook kan hun boosheid zich richten op een hogere macht (God, het noodlot). De vraag naar het ‘waarom’ staat dan op de voorgrond. Ouders zoeken oorzaken voor de slechte afloop. Vaak hebben vooral vrouwen een gevoel van schuld of tekortschieten. Het is heel belangrijk deze gevoelens te uiten bij vrienden, familie en hulpverleners: dat lucht vaak op.

Bijna alle ouders hebben hevig verdriet met gevoelens van wanhoop en leegte. Ze zijn heel erg bezig met het beeld van het overleden kind en met het verlies van alle toekomstverwachtingen. Toch zijn de emoties van hevig verdriet een gezond, natuurlijk en noodzakelijk onderdeel van het rouwen. Verdriet steekt vaak ook later weer de kop op, zoals bij de uitgerekende geboortedatum, bij de sterfdatum, of bij de geboorte van een kind in de nabije omgeving. Het verlies van een dierbare en zeker van een eigen kind vraagt meestal een lange en intensieve rouwperiode. Verdriet uit zich bij ieder mens verschillend; er bestaat geen algemene manier van rouwen.

Wil je meer lezen over het verlies van een kind tijdens de zwangerschap, kijk dan hier.

Wanneer je erg vroeg bevalt en je jullie kind verliest door wat voor reden dan ook, is dit heftig. Je kunt het zien als een mini bevalling. Vaak heb je geen hechtingen, maar kan je wel een schraal gevoel van onder hebben de eerste week. Probeer je de eerste 3-4 weken rustig te houden en neem niet te veel hooi op je vork. Het lichamelijk herstel duurt gemiddeld 3-6 weken. In principe mag je in zo’n situatie ook nog 6 weken bloed verliezen, wel moet dit steeds minder worden. Afhankelijk van hoe je je voelt en of je nog bloedverlies hebt, kun je zelf het beste aanvoelen wanneer je weer kunt gaan sporten bijvoorbeeld.